جامی » دیوان اشعار » خاتمة الحیات » رباعیات » شمارهٔ ۹

ای مه ز فروغ رایت افروخته چهر

بر رسم فدی گرد سرت گشته سپهر

افشان ز سحاب کرم آبی که دمد

از شوره زمین اهل کین سبزه مهر