جامی » دیوان اشعار » خاتمة الحیات » قطعات » شمارهٔ ۱

درین نشیمن ادبار جامیا کاری

اگر کنی نه چنان کن که شرمسار شوی

نهاد چرخ فلک چون زمردین کوهیست

که هر صدا که بدو دردهی همان شنوی

بسیط روی زمین مزرع مکافات است

که دانه ای که در او افکنی همان دروی