همام تبریزی » رباعیات » شمارهٔ ۹۶

ای باد اگرش خوش دل و تنها بینی

و او را هوس این دل شیدا بینی

گویش تو بدان نشان که دی می‌گفتی

کاحوال تو چون است بیا تا بینی