کمال خجندی » غزلیات » شمارهٔ ۱۰۳۱

ز من که مهر تو دارم به سینه روی چه تابی

الا تعرض عینی و انت تعلم مآبی

بیا معاینه بنگر که چونم از غم عشقت

ذات بک جسمی بشیب یوم شیابی

تن ضعیف نزارم اگر چنان که ببینی

تراک مثل خلال مدنی حلال نیابی

اذوب من حسراتی و ما أرید حیونی

گرم به تیغ زنی به از آنکه روی بتابی

لقد نت تنبلی و ما فعل خطائی

نکرده هیچ گناهی به کشتنم چه شتابی

کمال خسته مسکین ز غم بمرد و دریغا

محبتی و بی قبلی عقابی