کمال خجندی » غزلیات » شمارهٔ ۲۶۶

میل دلم بروی تو هر دم زیادت است

وین حد دوستی و کمال ارادت است

هر بامداد روی نو د بدن به فال نیک

ما را دلیل خبر و نشان سعادت است

تو آفتاب عالم هستی و جان ما

دایم ژنیش روی تو در استعادت است

خوش خاطرم ز درد تو از بهر مصلحت

گر ناله میکنم غرض من عبادت است

گر عادت است رسم نخلف میان خلق

ما عارفیم و عادت ما ترک عادت است

صدق کمال ساده درون و کمال صدق

از هر چه در کمال تو آید زیادت است