قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۶۱۸

عاشق نشود هلاک از بی‌برگی

کی نخل فتد به خاک از بی‌برگی؟

باشد غم سامان خرداندیشان را

مجنون‌شده را چه باک از بی‌برگی؟