قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۴۲۸

آن کس که به معصیت فرو رفته سرش

افسوس خورد، چون شود از خود خبرش

باری که شتر فروکشد در مستی

آید چو به حال خویش، بیند اثرش