قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۲۹۰

این خلق مجازی نه ز اهل هوشند

گر اهل ردا، وگر مرقّع‌پوشند

آمیزششان به هم ندارد مزه‌ای

با هم چو شراب بی‌نمک می‌جوشند