قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۱۵۷

آن گل که وفای بلبلانش حالی‌ست

در پرسش ما قرین فارغ‌بالی‌ست

صد مجلس داشت با حریفان همه شب

یک بار نگفت جای قدسی خالی‌ست