ظهیر فاریابی » رباعیات » شمارهٔ ۱۷

هر چند که میل تو سوی بیدادی ست

یک ذره غمت به از جهانی شادی ست

از ما گله می کنی و لیکن ما را

از بندگی تو صد هزار آزادی ست