کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۷۳۴

بس سر که به عشق رفت بر باد از تو

بس شور که در زمانه افتاد از تو

در مدت دوران تو دیدیم، نبود

یک دل که بدو نرفت بیداد از تو