کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۳۵۹

دیده ز فراق تو زیان می بیند

بر چهره زخون دل نشان می بیند

با این همه من زدیده ناخشنودم

تا بی رخ تو چرا جهان می بیند