کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۳۵۳

هر چند ز نرگس صفت چشم کنند

ورچه مثل از رنگ رخ لاله زنند

نه این چو رخ تست و نه آن چون چشمت

با آنکه خود این چشم و چراغ چمنند