کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۲۲۱

کی بی تو مرا چو غنچه دل خوش گردد؟

تا هر نفس حال مشوش گردد

گر باد بجنبد بدرم پیراهنی

ور آب خورم در دلم آتش گردد