کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۸۹

هر کجا که دلی هست ز غم فرسودست

کس نیست که از رنج جهان آسودست

گر بلبل محنت زده عاشق بودست

باری دل غنچه از چه خون آلودست؟