کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۸

روز آمد و بردوختم از دم لب را

پرداخته کردم از روان قالب را

اکنون که مرا زنده همی دارد شب

شاید که چو شمع زنده دارم شب را