ازرقی هروی » رباعیات » شمارهٔ ۴۶

مرد آنکه شدن را بشتاب آراید

نه همچو زنان رخ بخضاب آراید

گر مرد رهی امید را جفت مگیر

کامید چو زن بستر خواب آراید