جامی » هفت اورنگ » سلسلةالذهب » دفتر اول » بخش ۹۷ - در بیان آنکه مخلص مکسور اللام مادام که اخلاص را مضاف به خود می بیند در عین اشراک است و المخلصون علی خطر عظیم اشارت بدین تواند بود و چون به فضل حق سبحانه خلاصی از خودش دست داد و آن اخلاص را مضاف به حق سبحانه مشاهده کرد مخلص باشد بفتح اللام بلکه مخلص باشد و هم مخلص مخلص مفتوح اللام به اعتبار اضافت فعل اخلاص به حق و مخلص مکسوراللام به اعتبار مظهریت خودش مر فعل حق را سبحانه و لهذا مخلصین در شأن انبیا علیهم السلام به روایتی کسر و فتح لام نازل شده است

مرد مخلص نگشته از خود پاک

باشد اخلاص او همه اشراک

نفسش از چرک شرک ناشده صاف

دارد اخلاص را به خویش مضاف

نیست پیش محقق آگاه

مخلصان را جز این خطر در راه

چون رهاند حقش ز نفس دغل

کسر لامش شود به فتح بدل

بود مخلص کنون شود مخلص

دهدش مخلصی ز خود مخلص

بلکه چون خود ز نفس ناکس رست

کسر او فتح و فتح او کسر است

گر به اخلاص خود شود حاضر

بیند اخلاص حق ز خود ظاهر

مخلص آید ولی به حق نه به خود

به حق آموزد این سبق نه به خود

مخلص مخلصی که در قرآن

انبیا راست نازل اندر شان

در عبارت بود دو صیغه ولی

در حقیقت بود به یک معنی