شَرَرِ آتَشِ هِجْرانِ تو در سینه‌یِ ماست
پَرتوِ عَکْسِ خیالِ تو در آیینه‌یِ ماست
هَم‌دَمی نیست که با او نَفَسی بنشینیم
جُز غَمِ عِشْقِ تو کان مونِسِ دیرینه‌یِ ماست
دادِ خود، عاقِبَتِ کار ز ما بِسْتانَد
روزْگارِ سِتَم‌اَنْدیش که در کینه‌یِ ماست
هرکسی «اِبْنِ حِسام» از پی گنجی، رنجی
بُرْد، نَقْدِ سخنِ ماست که گَنْجینه‌یِ ماست
کُرسی ما نَسِزَد چَرْخ که هِنْگامِ سُخَن
زِ بَرِ ذُرْوِه‌یِ او، پایه‌یِ زیرینه‌یِ ماست