فرخی سیستانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۴

ای دوست مرا دید همی نتوانی

بیهوده چرا روی ز من گردانی

بی جرم و جنایتی که از من دانی

چون پیر خر از نیش، ز من ترسانی