صائب تبریزی » دیوان اشعار » متفرقات » شمارهٔ ۶۲۰

از نصیحت دم مزن با خاطر افگار من

کز دوای تلخ بدخوتر شود بیمار من

جوش یکرنگی ز من نام و نشان برداشته است

می دهد آزار خود، هر کس دهد آزار من