صائب تبریزی » دیوان اشعار » متفرقات » شمارهٔ ۴۴۲

جمعی که سر خویش به فتراک تو بستند

چندان که به گردش بود این دایره، هستند

شد پنجه سیمین تو در مهد، نگارین

از رشته جانها که به انگشت تو بستند