صائب تبریزی » دیوان اشعار » متفرقات » شمارهٔ ۴۰۷

هرکس که از رخ تو نظر آب می‌دهد

خرمن به برق و خانه به سیلاب می‌دهد

در خون یک جهان دل بی‌تاب می‌رود

مشاطه‌ای که زلف ترا تاب می‌دهد

صیدی که بی‌قراری وحشت کشیده است

در چشم دام، داد شکرخواب می‌دهد