صائب تبریزی » دیوان اشعار » متفرقات » شمارهٔ ۴۰۵

ای سنگدل عقیق تو بدنام می شود

ورنه مرا چه از دو سه دشنام می شود؟

ایام برگریز پر و بال میرسد

تا عندلیب ما به قفس رام می شود

در خانه ای که روی تو افزود از شراب

تبخاله خوش نشین لب بام می شود