صائب تبریزی » دیوان اشعار » متفرقات » شمارهٔ ۳۲۵

اشک ما آتش حل کرده به دامن دارد

دانه سوختگان برق به خرمن دارد

با کلاه نمد خویش بسازید که شمع

تاج بر طرف سر و اشک به دامن دارد

آن به سرچشمه مقصود تواند ره برد

که دلی تنگ تر از چشمه سوزن دارد