صائب تبریزی » دیوان اشعار » متفرقات » شمارهٔ ۳۲۲

هر که را می نگری شکوه ز قسمت دارد

جز دل ما که به ناداده قناعت دارد

قد موزون ترا نیست به مشاطه نیاز

مصرع سرو به تقطیع چه حاجت دارد؟