صائب تبریزی » دیوان اشعار » متفرقات » شمارهٔ ۲۹۳

چه لذت دیدن رخسار آن مه پاره می بخشد

که عاشق هر دو عالم را به یک نظاره می بخشد

غلط بخشی تماشا کن که خورشید بلنداختر

ز گلها رنگ می گیرد به سنگ خاره می بخشد