صائب تبریزی » دیوان اشعار » متفرقات » شمارهٔ ۱۳۴

در چشم و دل پاک ز دنیا خبری نیست

در عالم حیرت ز تماشا خبری نیست

آسوده بود سرو ز بی طاقتی آب

این سر به هوا را ز ته پا خبری نیست