باباافضل کاشانی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۵۲

گر مغز همه بینی و گر پوست همه

هان تا نکنی کج نظری، کوست همه

تو دیده نداری که درو در نگری

ورنه ز سرت تا به قدم اوست همه