شاه نعمت‌الله ولی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۷۴۷

دست چپ را یسار می خوانند

کنج را هم یسار می خوانند

عاشقانی که محرم رازند

یار را دوستدار می خوانند

ذاکرانی که ذکر می گویند

روز و شب آن نگار می خوانند

در همه آن یکی همی جویند

گر یکی ور هزار می خوانند

بیست و هشت حرف اگر همی خوانی

عارفان بی شمار می خوانند

هر که بینند و هر چه می خوانند

خدمت آن نگار می خوانند

نعمت الله را چو می یابند

مظهر کردگار می خوانند