سعدی » گلستان » باب هشتم در آداب صحبت » حکمت شمارهٔ ۹

به دوستی پادشاهان اعتماد نتوان کرد و بر آواز خوش کودکان که آن به خیالی مبدل شود و این به خوابی متغیر گردد.

معشوق هزار دوست را دل ندهی

ور می‌دهی آن دل به جدایی بنهی