سعدی » گلستان » باب چهارم در فواید خاموشی » حکایت شمارهٔ ۷

یکی را از حکما شنیدم که می‌گفت: هرگز کسی به جهلِ خویش اقرار نکرده است مگر آن کس که چون دیگری در سخن باشد، همچنان ناتمام گفته، سخن آغاز کند.

سخن را سر است اى خردمند و بُن

میاور سخن در میانِ سخُن

خداوندِ تدبیر و فرهنگ و هوش

نگوید سخن، تا نبیند خموش