دیگران از صدمه اعدا همی‌نالند و من
از جفای دوستان گریم چو ابر بهمنی
سست‌عهد و سردمهرند این رفیقان همچو گل
ضایع آن عمری که با این سست‌عهدان سر کنی
دوستان را می‌نپاید الفت و یاری ولی
دشمنان را همچنان برجاست کید و ریمنی
کاش بودندی به گیتی استوار و دیرپای
دوستان در دوستی چون دشمنان در دشمنی