صائب تبریزی » دیوان اشعار » تک‌بیتهای برگزیده » تک‌بیت شمارهٔ ۱۵۲

می‌کِشم تهمتِ سجّاده‌ی تَزویر از خَلق

گرچه فرسوده شد از بارِ سَبو، دوش، مَرا