مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۷۴۲

ای سر سبب اندر سبب اندر سببی

وی تن عجب اندر عجب اندر عجبی

ای دل طلب اندر طلب اندر طلبی

وی جان طرب اندر طرب اندر طربی