مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۷۰۳

دو کون خیال خانه‌ای بیش نبود

وامد شد ما بهانه‌ای بیش نبود

عمریست که قصه‌ای ز جان می‌شنوی

قصه چه کنم فسانه‌ای بیش نبود