هین که گردن سست‌کردی، کو کبابت؟ کو شرابت؟
هین که بس تاریک‌رویی، ای گرفته آفتابت
یاد داری که ز مستی با خرد استیزه بستی؟
چون کلیدش را شکستی، از که باشد فتح بابت؟
۳
در غم شیرین نجوشی لاجرم سرکه فروشی
آب حیوان را ببستی لاجرم رفته‌ست آبت
بوالمعالی گشته بودی فضل و حجت می‌نمودی
نک محکِّ عشق آمد، کو سؤالت؟ کو جوابت؟
مهتر تجار بودی، خویش قارون می‌نمودی
خواب بود و آن فنا شد، چونکه از سر رفت خوابت
۶
بس زدی تو لاف‌ِ زفتی، عاقبت در دوغ رفتی
می‌خور اکنون آنچ داری، دوغ آمد خمر نابت
مخلص و معنی این‌ها گرچه دانی هم نهان‌کن
اندر الواح ضمیری تا نیاید در کتابت