مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۵۷۷

بر بنده بخند تا ثوابت باشد

وز بنده شکر خنده جوابت باشد

می‌گریم زار تا شرابت باشد

می‌سوزم دل که تا کبابت باشد