مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۱۰

در عشق که جز می بقا خوردن نیست

جز جان دادن دلیل جانبردن نیست

گفتم که ترا شناسم آنگه میرم

گفتا که شناسای مرا مردن نیست