مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۹۳

خاک قدمت سعادت جان من است

خاک از قدمت همه گل و یاسمن است

سر تا قدمت خاک ز تو میرویند

زان خاک قدم چه روی برداشتن است