اوحدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۸۲

در صورت آدم ار فرشتست تویی

ور آدمی از روح سرشتست تویی

گر می‌نبشتست درین دور کسی

آن وحی خط و آنکه نبشتست تویی