اوحدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۶۵

آب ار چه به هر گوشه کند جنبش و رای

بر صحن سرایت به سر آمد، نه به پای

چندان که به گرد خویش بر میگردد

از بزم تو خوب تر نمی‌بیند جای