اوحدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۵۴

خالی،که لبت همی بباراید ازو

خالیست سیه که مشک میزاید ازو

صد تنگ شکر خورد ز پهلوی رخت

ترسم که دهان تو به تنگ آید ازو