اوحدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۵

زلفت، که چو حلقهٔ کمند افتادست

از وی دل عالمی به بند افتادست

در پای تو افتاد و شکستش سر از آنک

آشفته ز بالای بلند افتادست