انوری » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۰۳

از غم صدف دو دیده پر در دارم

وز حادثه پوستین به گازر دارم

دردا که تهی دامنم از زر درست

وز دست شکسته آستین پر دارم