انوری » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۷۱

یاران به جهان چشم چو گل بگشادند

هر یک دو سه روز رنگ و بویی دادند

چون راست که بر بهار دل بنهادند

ازبار یگان یگان فرو افتادند