سنایی » دیوان اشعار » قصاید و قطعات » شمارهٔ ۱۷۸
شربهای جهان همه خوردیم
چه عطایی از او چه عاریتی
چو نکو بنگریستیم نبود
هیچ خوشخوارهتر ز عافیتی