ور غزلت یاد جوانی دهد
وز خوشی طبع، نشانی دهد
تنزن ازآن هم که کسان گفتهاند
هر چه تو گویی، به ازآن گفتهاند
نوبت سعدی که مبادا کهن
شرم نداری که بگویی سخن؟