عراقی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۶۲

تو واقف اسرار من آنگاه شوی

کز دیده و دل بندهٔ آن ماه شوی

روزیت اگر به روز من بنشاند

از حالت شب‌های من آگاه شوی