عراقی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۲۵

ای یاد تو آفت سکون دل من

هجر و غم تو ریخته خون دل من

من دانم و دل که در فراقت چونم

کس را چه خبر ز اندرون دل من؟